Mirosława Winkiel "Muzyczne płótna"- wystawa w MBWA

Dodano 2016-03-23 13:41:17

Miejscowość: Leszno
Miejsce: Galeria MBWA, ul. Leszczyńskich 5
Data rozpoczęcia: 2016-04-01 18:00
Data zakończenia: 2016-04-23 14:00
Organizator: Miejskie Biuro Wystaw Artystycznych w Lesznie

Miejskie Biuro Wystaw Artystycznych w Lesznie zaprasza na wystawę
MIROSŁAWY WINKIEL „Muzyczne Płótna”
Wernisaż 1 kwietnia 2016 r. /piątek/
godz.18.00
Galeria MBWA, Leszno, ul. Leszczyńskich 5
Wystawa czynna: 1-23 kwietnia 2016 r.

Podczas otwarcia wystawy zapraszamy na
koncert STANDARDÓW JAZZOWYCH w wykonaniu MACIEJA ŚCIBORA Z ZESPOŁEM
Maciej Ścibor to znany na polskiej scenie muzycznej wokalista, któremu zdecydowanie
najbliżej jest do jazzu, soulu oraz gospel. Na stałe współpracuje m.in. z: Marcinem Pospieszalskim, Mietkiem Szcześniakiem, Janem Budziaszkiem, Deus Meus, New Life M, koncertując z nimi zarówno jako solista, jak i chórzysta. Prowadzi także warsztaty muzyki gospel.

Mirosława Winkiel. Urodzona w 1956 roku. W roku 1976 ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Następnie studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Pedagogicznym. Dyplom uzyskała w roku 1986. Uprawia malarstwo sztalugowe oraz grafikę projektową. Prowadzi dziecięcą pracownię plastyczną. Wielokrotnie wyróżniana i nagradzana. Mirosława Winkiel związana jest również z leszczyńskim środowiskiem plastycznym. Mieszka i pracuje w Lesznie.

Barwy emocji czyli obrazy duszy
Od epoki romantyzmu zwykło się klasyfikować malarzy według trzech kategorii: na malarzy o dyspozycjach klasycyzujących, czyli tych, którzy odwołują się głównie do rozumu, na malarzy środka, określanych jako przedstawicieli milieu juste, łączących to, co racjonalne z tym, co emocjonalne i na malarzy tzw. wybuchowych, którymi w procesie twórczym kieruje przede wszystkim potężna emocjonalność i intuicja. Ta trzecia kategoria w dwudziestym wieku uzyskała koncepcyjne wsparcie ze strony psychoanalizy i psychologii głębi.
Gorące, niezwykle zmysłowe malarstwo Mirosławy Winkiel sytuuje się w tym trzecim nurcie, stanowiąc próbę zobrazowania „gęstwiny” życia psychicznego. Można by rzec, że jeśli dusza ludzka, to co się w niej dzieje, należy raczej do natury, to skłonny jestem czytać abstrakcyjne malarstwo Mirosławy Winkiel jako malarstwo na wskroś „realistyczne”. To próba zobrazowania tego, co niewidzialne czyli życia psychicznego a jednocześnie bardzo realne, głęboko przeżywane, niewysłowione. Malarzy nurtu „wybuchowego” natura wybiera jako swoje medium. Są to być może prehistoryczni szamani w nowym artystycznym wcieleniu.
Ktoś przenikliwie zauważył, że skrzypce są „ustami” duszy. Zostały stworzone, aby mogła przemówić bezpośrednio dusza, szlachetną, emocjonalną „mową” ponad słowami. Wydaje się prawem analogii, że abstrakcyjny język malarstwa gestu, kierunek określany przez historyków sztuki jako informel to środek jaki „wymyśliła” kultura, aby zobrazować ciągle zmieniający się obraz duszy, z jej nieskończonym bogactwem kolorystycznym. I tym językiem malarka posługuje się w sposób pewny i zdecydowany. Naturalny zmysł estetyczny artystki jest swoistą sondą badającą przejawy życia, po to by je wzmacniać. Zetknięcie żywiołu psychicznego z estetycznym jest w tym malarstwie iskrą, która zapoczątkowuje wybuch mocy estetycznej, bogactwa koloru i siły. Stojąc przed płótnami Mirosławy Winkiel jesteśmy świadkami dziania się tych żywiołów. Punktem dojścia jest zwykle kompozycja abstrakcyjna, niemniej punktem wyjścia, pretekstem może być wszystko, co widzialne. W obrazach możemy rozpoznać jakieś szczątkowe kształty, czy to parasol czy doniczka z kwiatem ale są one uchwycone na chwilę przed pochłonięciem ich przez moc barwy, która unicestwi kształt. Barwa w tym malarstwie to suweren, który wszystko podporządkowuje swojej władzy.
Z obrazów emanuje siła. Wynika ona ze sposobu położenia farby, z duktu pędzla, z rytmu nakładanych obok siebie kolorów, zestawianych często według zasad barwnego kontrastu, co wzmacnia autonomiczną siłę wyrazu poszczególnego koloru, jak i całej kompozycji. Rytm to egzystencjalny puls. Te obrazy to apoteoza życia, dionizyjski szał, szaleństwo, zapamiętanie, które w „cudowny:” sposób odwraca uwagę od faktu, że jesteśmy bytami zmierzającymi ku śmierci. Patrząc na obrazy artystki można w nich „usłyszeć” coś, co można określić mianem „melodii koloru”. Analogia pomiędzy pewnego typu układami barwnymi a kontrapunktem czy harmonią w muzyce ma źródła ze skłonności zmysłów i umysłu ludzkiego do synestezji i skojarzeń. I ten obszar artystka zagospodarowuje.
Siły psychiczne stanowią niewidzialne tło, bazę życia. I nie jest bez znaczenia barwa tego życia.
W malarstwie Mirosławy Winkiel dominują czerwienie, purpura i żółcie. Błękity i zielenie, szerokie gamy szarości czasami lekko rozbłękitnione, kolory kojarzące się z chłodem i nieskończonością stanowią tło dla zmagań tych, które są symbolem gorących mocy. Czerwień, purpura i żółć, by uwydatnić swą najwyższą intensywność potrzebuje koloru niebieskiego, zielonego i szarości jako tła. I bez tego tła nie byłyby tym czym są i o tym także „opowiadają” obrazy Mirosławy Winkiel.

Maciej Mazurek

Miejskie Biuro Wystaw Artystycznych w Lesznie obchodzi w 2016 roku 40-lecie istnienia. Zajmujemy się promocją i prezentacją sztuki współczesnej oraz działalnością edukacyjną skierowaną do różnych grup wiekowych. Poprzez możliwość spotkania z artystami, dziełami sztuki oraz wielostronnej edukacji artystycznej zapraszamy do kreatywnego działania, czerpania inspiracji i twórczych poszukiwań.
Więcej informacji na stronach: www.mbwa.leszno.pl oraz www.facebook.com/MBWALeszno/