Andrzej Maciej Łubowski "Obiekty i obrazy. Malarstwo" - wystawa w Galerii MBWA

Dodano 2018-12-21 14:11:27

Miejscowość: Leszno
Miejsce: Galeria MBWA Leszno, ul. Leszczyńskich 5
Data rozpoczęcia: 2019-01-10 18:00
Data zakończenia: 2019-02-09 14:00
Organizator: Miejskie Biuro Wystaw Artystycznych w Lesznie

Miejskie Biuro Wystaw Artystycznych w Lesznie zaprasza na wystawę Andrzej Maciej Łubowski Obiekty i obrazy. Malarstwo wernisaż 10 stycznia 2019 roku, godz. 18.00 Galeria MBWA w Lesznie, ul. Leszczyńskich 5 wystawa czynna do 9 lutego 2019 roku wstęp wolny

Na wystawie pt. „Obiekty i obrazy. Malarstwo” prezentowanej właśnie w Galerii MBWA w Lesznie, postanowiłem przedstawić wybór prac z ostatnich 10 lat. Niemal równolegle tworzyłem dwie serie prac. Jedna z nich pt. „Okna”, składa się z obrazów olejnych, opartych na fotografii namalowanych na płótnie, a druga pt. „Presje” z obiektów malarskich, powstałych z wielokrotnego załamania płaszczyzny obrazów, utrzymanych w czerwieniach, przedstawiających powiększone wizerunki twarzy. Presje anektują przestrzeń rzeczywistą i następuje przemieszanie przestrzeni iluzyjnej, namalowanej na powierzchni obrazu, z przestrzenią pomieszczenia ekspozycyjnego. W wyniku tej sytuacji, przestrzeń rzeczywista zostaje włączona w obręb oddziaływania dzieła artystycznego. Właśnie takie włączenie przestrzeni rzeczywistej w oddziaływanie dzieła sztuki, było zapoczątkowane poszukiwaniami na początku XX wieku, przez tych artystów, którym przestała wystarczać iluzyjna przestrzeń obrazu malarskiego. Są więc „Presje” indywidualnym wpisaniem się w ten ciąg poszukiwań. We współczesnych czasach problematyka sztuk wizualnych skoncentrowała się na przestrzeni, jednocześnie powstało zamazanie granic i gatunków w sztuce. Przez prawie cały XX wiek artyści zmagali się z przestrzenią rzeczywistą, by ją okiełznać. Do czasów obecnych pojawiło się wiele działań artystycznych, kontynuujących zapoczątkowane wówczas zagadnienie. Obrazy malarskie są także przedmiotami i kierowany takim rozumowaniem, użyłem je, tworząc z nich obiekty, mogące włączać przestrzeń rzeczywistą w obręb oddziaływania dzieła. Natomiast seria pt. „Okna” składa się z płaskich obrazów malarskich, nawiązujących w pewien sposób do moich prac z okresu hiperrealistycznego, w których malowałem krypto-autoportrety na tle pobrużdżonej ziemi, w pejzażach wielkomiejskich wykopów. Jednak „Okna” są w warstwie formalnej bardziej skoncentrowane na przestrzeni, przestrzeni iluzyjnej, spotęgowanej skontrastowaniem planów: ciemnego wnętrza ze świetlistym pejzażem. Tym razem, w przeciwieństwie do „Presji”, w których przestrzeń była uaktywniona na zewnątrz, w „Oknach” jest ona skierowana do wnętrza obrazu, niemal w głąb ściany, na której jest umocowany obraz. Prace z tych dwóch serii łączą pewne wspólne cechy. Są one oparte na fotografii i są namalowane na płótnie, w technice malarstwa olejnego. Widzenie fotograficzne jest zakorzenione w świadomości współczesnych ludzi. Natomiast idea obrazu malarskiego, zawarta w tych pracach, jest dla mnie ważna, ponieważ przywołuje konotacje związane z kulturą na przestrzeni wieków. W warstwie znaczeniowej obydwie serie prac wywodzą się ze współczesnej rzeczywistości. Dotyczą one usytuowania współczesnego człowieka w środowisku, w którym przyszło mu żyć. Prezentują dwa aspekty życia. Jednym z nich jest codzienność w miejscach przebywania. Rejestracja tych chwil jest tematem prac w formacie 30 x 30 cm. Każda sytuacja w danym miejscu jest przedstawiona w trzech ujęciach. Można z tych prac tworzyć różne układy. Wybrane ujęcia namalowałem na większych formatach 120 x 100 cm. Drugim aspektem życia, ujętym tym razem w serii „Presje”, jest napór zewnętrzny, płynący ze środowiska polityczno-społecznego, poprzez środki masowego przekazu. Obiekty malarskie z tej serii są tak skonstruowane, że forma obiektu jest zespolona z tym, co jest na nim namalowane. Wszystko to prowadzi do mocnego emocjonalnego działania - okrutnego, ale groteskowego zarazem. Ponieważ zauważyłem, że moją twórczość zawsze cechowało powstawanie serii prac lapidarnych, wypreparowanych z rzeczywistości, o dużym ładunku ekspresji, na przemian z seriami prac bardziej refleksyjnymi, wywodzącymi się z potocznej rzeczywistości, postanowiłem te dwie serie pokazać na jednej wystawie. W dzisiejszych czasach, w których nie ma wymogu linearności, artysta może sięgać po różne konwencje i zmieniać się z dnia na dzień.

Andrzej Maciej Łubowski
Urodził się w 1946 r. w Poznaniu – artysta malarz, profesor sztuk plastycznych, animator życia artystycznego, dyrektor Galerii u Jezuitów w Poznaniu (2008-2012), działacz Związku Polskich Artystów Plastyków, pedagog zaangażowany na stanowisku profesora zwyczajnego w Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych w Poznaniu w latach: 2006-2015 oraz w Wyższej Szkole Artystycznej w Warszawie. Od 2015 r. profesor na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. Laureat Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2010 r.). Ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych w 1971 r. dyplomem na Wydziale Malarstwa, w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Po studiach powrócił do rodzinnego Poznania. Początkowo uprawiał malarstwo w konwencji informel. W drugiej połowie lat 70. zasłynął jako jeden z czołowych przedstawicieli fotorealizmu. W tamtych latach malował obrazy przedstawiające własną postać, przemierzającą nieprzyjazne przestrzenie wielkomiejskich wykopów i zaułków (Kolekcja sztuki XX i XXI wieku - Muzeum Sztuki w Łodzi). W latach 80. brał udział w ruchu kultury niezależnej, wystawiając swoje prace m.in. w pracowni Jana Rylkego na warszawskim Ursynowie. W swojej twórczości posługuje się fotografią tworząc cykle prac malarskich: w latach 80. symbolicznych obrazów, w latach 90. instalacji malarskich, powstałych z powiększonych wizerunków twarzy, pociętych w pionowe pasy i bloczków betonowych (Dekompozycje), od 1999 r. obiektów malarskich powstałych z pionowego załamania obrazów, przedstawiających fragmenty twarzy (Złamane Obrazy i Obiekty Podwójne), które po dołożeniu tła, przedstawiającego rozkopaną ziemię, wyewoluowały w następny monumentalny cykl pt. Panoramy. W 2008 r. rozpoczął cykl prac pt. Presje będący kontynuacją poprzednich serii. Równolegle od 2007 r. kontynuuje serie obrazów z postaciami umiejscowionymi pod światło, na tle okien lub przeszklonych drzwi (Okna, Przy Oknie, Przy drzwiach). Są to obrazy o charakterze metaforycznym, dotykające kondycji ludzkiej.