A Propos Henryka Derwicha, Czyli o Satyrycznym Spojrzeniu na Rzeczywistość

Dodano 2024-06-20 09:58:32 A Propos Henryka Derwicha, Czyli o Satyrycznym Spojrzeniu na Rzeczywistość

Miejscowość: Leszno
Miejsce: Leszczyńska Galeria Książki (pl. Jana Metziga 25)
Data rozpoczęcia: 2024-07-02 17:00
Data zakończenia: 2024-07-02 18:30
Organizator: Miejska Biblioteka Publiczna im. Stanisława Grochowiaka w Lesznie

Miejska Biblioteka Publiczna im. Stanisława Grochowiaka w Lesznie serdecznie zaprasza na 2 lipca na wykład i warsztat rysunkowy Kamilli Placko-Wozińskiej pt : „A propos Henryka Derwicha, czyli o satyrycznym spojrzeniu na rzeczywistość”. Spotykamy się w Salonie Maciejewskich w Leszczyńskiej Galerii Książki (pl. Jana Metziga 25) o godz. 17:00. Wstęp wolny. To prawdziwa gratka dla miłośników satyrycznego opisywania rzeczywistości kreską z dwoma poznańskimi gwiazdami tej sztuki: legendarnym Henrykiem Derwichem i Kamillą Placko-Wozińską, która o nim i swojej twórczości opowie. Gratka tym większa, że będzie można od mistrzów się czegoś nauczyć i pod okiem gościa popołudnia samemu spróbować coś stworzyć. Gorąco zapraszamy.

Kamilla Placko-Wozińska – dziennikarka i felietonistka. na przestrzeni 25 lat bawiła i wzruszała, opisując perypetie swojej rodziny, przyjaciół, a także napotkanych na swojej drodze ludzi. Jej felietony najpierw ukazywały się na łamach "Gazety Poznańskiej", później również "Głosu Wielkopolskiego". Bardzo szybko zyskały miano kultowych. Autorka zebrała 100 felietonów i wydała je w książce pod tytułem "Tydzień Baby. Setka na Jubileusz".

Henryk Derwich (ur. 23 października 1921 w Sulminie, zm. 13 października 1983 w Poznaniu) – polski rysownik i karykaturzysta. Debiutował 16 marca 1946 w „The Go Devil Weekly Pictorial”, amerykańskiej gazecie ukazującej się w strefie okupacyjnej Niemiec. Do Ingolstadt w Bawarii trafił na roboty przymusowe, jako żołnierz kampanii wrześniowej w 1939. Polski debiut prasowy miał na początku 1947 w „Expressie Wieczornym” w Warszawie. Całe swoje życie związany był z Wielkopolską i Poznaniem. Podczas studiów w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (które ukończył ze specjalnością architekt wnętrz w 1954) podjął współpracę najpierw z „Głosem Wielkopolskim”, a później z „Expressem Poznańskim”, z którym był związany najdłużej, bo ponad 30 lat. Współtworzył tygodnik satyryczny „Kaktus” (1957–1960) oraz współpracował (od momentu powstania 1 maja 1957) z Telewizją Poznań m.in. w programach „Niedzielna Biesiada” i „Co to jest?”. Rysował także dla wielu czasopism w kraju (np. „Dziennik Zachodni”) i za granicą („Brnensky Vecernik”). Występował na estradach jako szybko-rysujący (niem. Schnellzeichner) w Polsce (m.in. u boku Violetty Villas, Krzysztofa Komedy Trzcińskiego, Emila Karewicza), Niemczech i Związku Radzieckim, a przez wiele lat także podczas rejsów TSS „Stefan Batory”. Okazjonalnie parał się także ilustratorstwem (np. powieści w odcinkach Arkadego Fiedlera), scenografią i wielkoformatową grafiką reklamową.